เอาดอกไม้มาฝากกันต่อ ช่วงนั้นเน้นดอกไม้ครับ
สาเหตุคงเพราะชอบ สี แสง เงาของภาพ
ชอบสีของแสง สีของเงา ที่มีหลายอย่างซ่อนเร้นอยู่ในนั้น มากมายหลายสี
เหมือนกับแสงหรือเงานั้นพากันประกอบรวมตัวกันให้เราเห็น และเราแยกสีมันออกอีกครั้งหนึ่ง
แต่ผลงานก็ยังยึดติดกับการเก็บงานหรือเขียนภาพเหมือนอยู่น่ะครับ
การที่จะหลุดให้เขียนออกมาง่ายๆ ปาดแบบทีเดียวจบนี้มัน ลำบากไม่ใช่เล่นเหมือนกัน
แต่ ก็ไม่เกินพยายาม
ในความคิดผมว่าการปล่อยและหลุดจากสิ่งที่ตาเราเห็น
และใช้ใจสัมผัสออกมาเป็นภาพ นั้นยากกว่าเขียนภาพเลียนแบบธรรมชาติอีก
เพราะเรายังยึดติดกับสิ่งที่ตาเราเห็น
เอามาแบ่งกันชมครับที่ยึดติด กลัวๆกล้าๆ
ที่สำคัญกว่า ไม่ว่าจะยึดติดหรือไม่ติดจนลอยหลุดโลกไป
คือการที่เรามีความสุขอยุ่กับการทำงานครับ
ช่วงที่เราทำงานและเป็นสุุขกับมัน เวลาที่ผ่านเลยไปไม่มีความหมายอะไรกับเราเลย
เพราะในขณะที่เราทำนั้น เราอยู่เหนือกาลเวลาไปเรียบร้อยแล้วครับ
ที่อยู่เหนือเพราะเราไม่มีอดีต ไม่มีอนาคต ไม่ฟุ้งซ่าน จิตอยู่กับปัจจุบัน ณ ตรงหน้า
แค่นี้ก็เป็นสุขแล้วล่ะครับ
ส่วนการพัฒนาผลงานนั้นคือผลพลอยได้เล็กๆ
จาก .. สุขใหญ่ๆที่เราได้รับไปเรียบร้อยแล้วล่ะครับ
นี่ก็อีกแบบครับ
No comments:
Post a Comment