สองภาพนี้ มาจากโปสการ์ดของทาง ประเทศเวลล์ ครับ
เขียนตามโปสการ์ดหรือจากภาพภ่าย
บางทีก็ทำให้เรารู้สึกเกร็งๆ เหมือนในภาพแหละครับ
บางครั้ง.....
ความรู้สึกและอารมณ์ของภาพ
ที่ได้จากสถานที่จริงๆที่ไปนั่งวาดนั่นต่างกัน
ทั้งอารมณ์ของภาพ ความรู้สึกของผู้วาดในตอนนั้น
ที่ออกมาจากสีและปลายพุ่กัน
แต่งานเขียนจากภาพถ่ายแบบนี้เราสามารถใส่ความรู้สึก
ใส่อารมณ์ของภาพผ่านทางจินตนาการของผู้เขียนได้เต็มที่เหมือนกัน
สามารถจะเก็บรายละเอียด หลายอย่างลงไปได้ด้วย
จากสีสันและสไตล์การเขียน
ก็คงเป็นสองความรู้สึก ....
ระหว่างงานเขียนนอกสถานที่กับจากภาพถ่ายโดยตรง
อารมณ์ แสงสี รายละเอียดของภาพ จะต่างกัน
ทีนี้ก็แล้วแต่ว่าใครจะชอบแบบไหนล่ะครับ
ซึ่งไม่ว่าจะเป็นงานสไตล์ไหน ถ้าเป็นงานศิลปะแล้ว
หลายๆครั้ง ที่เราสามารถปลดปล่อย อารมณ์และจินตนาการของเรา
ให้โลดแล่นอยู่ในนั้น ออกจากโลกรอบๆตัวที่วุ่นวายสักพัก
ก่อนที่จะกลับเข้ามาเผชิญกับโลกแห่งความจริงต่อไป
สองภาพนี้พอเจ้าของภาพรับไปแล้วบอกคิดถึงบ้านทันทีเลย
เขาจะนั่งมองบ่อยๆ จ้องนานๆ แค่นี้เขาก็เหมือนกับอยู่ที่บ้านแล้ว
นี่แหละครับมนุษย์กับจินตนาการที่ไม่มีวันหมดไปจริงๆ
เพราะในโลกแห่งจินตนาการใบนี้เราเลือกได้เสมอครับ
ว่าเราจะอยู่อย่างเป็นสุข หรือจะทุกข์กับมัน
No comments:
Post a Comment