ค้นเจอภาพวาดเส้นในปี 34
รู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูก แต่ก็ไม่ถึงกับแพง
อ่ะ...
ถ้าคำว่า แพง หมายถึง ราคาที่สูงเกินคาด
ภาพๆนี้ คงใช้คำว่าไม่ถึงกับแพงได้จริงๆ
คุณค่าที่มีต่อผมมันช่างสูงซะเหลือเกิน แต่ก็ไม่ได้สูงจนเกินคาดกับภาพที่แสนจะธรรมดาภาพนี้
ถึงแม้จะเป็นแค่ภาพถ่ายก็ตาม
ทันทีที่เห็นภาพนี้ ภาพในอดีตต่างๆ ก็ผุดขึ้นมา
ราวกับป๊อปอัพโฆษณาของเว๊ปต้องห้ามสำหรับเด็กที่เหลือน้อยเต็มทีอย่างผม
มันเป็นภาพเฉพาะตัว เฉพาะบุคคลจริงๆ
เรื่องราวความทรงจำต่างๆถูกอัดแน่นภายในภาพๆนี้
มากกว่าแฟลชไดวฟ์ ขนาด 1GBจะเก็บได้หมด
เพื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆเรา ตอนนี้ไปอยู่ไหน ?
สถานที่ในความทรงจำแห่งนี้ ขณะนี้เป็นอย่างไร ?
อาจารย์แต่ละท่าน ยังสบายดี หรือว่าจะลำบากใจกับลูกศิษย์ที่แสนจะดื้อรั้นอยู่มั้ย ?
หลากหลายคำถามผุดขึ้น พอๆกับเกมส์ทศกัณฑ์ พันหน้า
ไม่น่าเชื่อว่า แค่กระดาษแผ่นบางๆ จะสามารถเก็บข้อมูลต่างๆเหล่านี้มาได้
ที่สำคัญ มีแค่เราเท่านั้นที่สามารถเปิดอ่านได้
ผมว่าแฟลชไดวฟ์ ของหลายๆคนคงมีรูปร่างหน้าตาปรับเปลี่ยนกันไป ไม่เหมือนกัน
หรือเหมือนกันเพราะอยู่ ณ ที่เดียวกันในตอนนั้น
เมื่อหันมองไปรอบๆข้าง ค้นรูปไปเรื่อยๆ
ก็พบกับเรื่องราวชีวิต ที่ถูกบันทึกไว้เป็นตอนๆ
บางทีอาจมากกว่าหนังสือสามก๊ก ด้วยซ้ำไป
เพียงแต่เรื่องราวเหล่านั้น มันหอมหวาน และสนุกสนานสำหรับเราเท่านั้นเอง
"ไอ่ปุ้ม ตอนนี้เองอยู่ไหนวะ" ไม่เจอกันเนินนานเกือบยี่สิบปี
เมื่อเขียนรูปนี้เสร็จ เราก็เข้าไปกินไอติมด้วยกัน ที่ร้านประจำ
ไม่ใช่คู่รัก คู่เกย์ หวานแหวว แต๋วจ๋า.....
แต่เราเข้าไป สัมผัสกับสาวๆคณะอื่นที่นั่งกันให้พรึ่บ อยู่ ณ ร้านแห่งนั้นกัน
.........
คิดไปเรื่อยๆ นั่
งอมยิ้มกับอดีต..อดีต...ที่เดินชนมุมตึก แว่นกระจาย กระดานเสก็ตซ์ กระจุย
เพราะอาย สาวๆที่มีอยู่อย่างมากมาย
พยายามรวบรวมความกล้า จากทุกแหล่งพลังงานที่มีอยู่
เพื่อก้มเก็บของพร้อมกับความอายที่หนักยิ่งกว่าเดิม
ทันทีที่เหงยหน้าขึ้นมา(เพราะหาแผ่นดินจะแทรกไม่เจอ ที่สำคัญไม่ได้ฝึกวิชาประเภทนี้มาด้วย)ก็พบว่าปุ้มเพื่อนเลิฟ ไปหัวเราะเสียงลั่น พร้อมกันกับสาวๆกลุ่มนั้นเรียบร้อยแล้ว
นี่แหละนะ ที่เรียกว่าอดีต
อดีตที่ภาพผุดฉายขึ้นมา จากสิ่งของบางสิ่ง แถมมีภาพเดิมๆฉายซ้ำ วนกลับมาอีกรอบ
และที่สำคัญ เราเห็นมันชัดเจน เพียงแค่คนเดียว ทั้งรายละเอียดและความรู้สึก
ฮืม...ภาพนี้ ไม่แพงจริงๆ.....
เพราะมัน ไม่มีราคา
No comments:
Post a Comment